چند غزل حافظ

حالیاخانه برانداز دل و دین من است /تا در آغوش که میخسبدوهمخانهکیست

باده لعل لبش کز لب من دور مباد/راح روح که و پیمان ده پیمانه ی کیست

دوبت صحبت آن شمع سعادت پرتو/باز پرسید خدارا ک ب پروانه ی کیست

گفتم آه از دل دیوانه حافظ(یوسف)بی تو

زیر لبخنده زنان گفت ک دیوانه ی کیست